درود بر آبجی کوچیکه ی گُلَم و خواهرِ نازنینم
می دانی خواهرم
به نتیجه ای رسیده ام
نتیجه ای هم تلخ و هم شیرین
یعنی زندگی و سرنوشت من را به این نتیجه رهنما ساخته است
و آن نتیجه این است:
"هرچه بیشتر خودت و وجودت را عاشقانه نثارِ کسی کنی شکننده تر می شوی و آسیب پذیر تر
آنگاه به راحتی دلت می شکند، عقده می کنی، توقع می کنی، منتظر می مانی، بی انگیزه می شوی و .
ولی اگر وجودت را خرجِ خودت کنی، قوی و محکم می شوی،
به راحتی نمی شکنی، کم توقع می شوی، انگیزه ات را از دست نمی دهی، نمی رنجی و."
این رمزِ زندگیست؛
باید "دوستت دارم" را به کسی بگویی که واقعاً دوستش داری
باید عشقت را به پای کسی بریزی که به راستی عشقِ توست
باید زندگی ات را خرجِ کسی کنی که حقیقتاً زندگیِ توست
وگرنه می شکنی
بد هم می شکنی
درباره این سایت